Heb ik straks nog wel werk? Wat AI echt betekent voor jouw functie.

Twijfels over je baan zijn geen zwakte. Ze zijn een teken van vooruitdenken. De opkomst van kunstmatige intelligentie, met name generatieve modellen zoals GPT, markeert een fundamenteel keerpunt in hoe we naar werk kijken. Voor het eerst sinds de industriële revolutie is er een technologie die niet alleen fysieke arbeid ondersteunt of automatiseert, maar ook kennisarbeid structureel herdefinieert. AI kan schrijven, analyseren, structureren, visualiseren en zelfs adviseren. Voor veel professionals roept dat een ongemakkelijke vraag op: is mijn werk straks nog nodig?

Het is een begrijpelijke, zelfs noodzakelijke vraag. Want waar automatisering in het verleden vooral gericht was op efficiëntie in productie en logistiek, raakt AI nu direct aan cognitieve taken, en daarmee aan het zelfbeeld van mensen die hun waarde ontlenen aan denken, schrijven, besluiten of adviseren. Toch is het te eenvoudig om deze ontwikkeling te framen als een bedreiging. De vraag is niet of AI werk verandert, maar hoe wij onszelf als werkende mensen opnieuw kunnen positioneren in een wereld waarin informatie geen schaars goed meer is, maar overvloedig aanwezig, gegenereerd op commando.

AI haalt de frictie uit veel processen. Wat voorheen uren kostte, het doorzoeken van documenten, het schrijven van beleidsvoorstellen, het analyseren van klantfeedback, kan nu in minuten gebeuren. Dat verandert de waarde van tijd en inzet. Waar voorheen inzet werd beloond met waardering, wordt nu effectiviteit en positionering belangrijker dan aanwezigheid of productie. De waarde van werk verschuift van input naar impact. En dat vraagt om een andere invulling van professionele rollen.

In functies als klantenservice, HR, juridische ondersteuning, marketing en projectcoördinatie is de invloed van AI al duidelijk zichtbaar. Veel organisaties gebruiken GPT-gestuurde assistenten om standaardvragen af te vangen, teksten voor te bereiden, documenten te analyseren of interne processen te stroomlijnen. Daarmee verdwijnen niet per se de functies, maar wel de traditionele invulling ervan. Werk wordt anders verdeeld: routinetaken worden geautomatiseerd, terwijl de resterende taken complexer, meer relationeel en contextafhankelijk worden.

Deze verschuiving vraagt om herijking van expertise. Waar expertise voorheen gelijkstond aan kennis en ervaring, schuift het nu richting integratievermogen en beoordelingskracht. AI heeft toegang tot data, maar geen oordeel. Het kan correlaties vinden, maar geen ethische afweging maken. Het kan suggesties geven, maar geen keuzes verantwoorden. Juist dat maakt menselijke experts onmisbaar: niet als brondeskundigen, maar als betekenisgevers. In een omgeving waar alles beschikbaar is, wordt het schaars om te weten wat ertoe doet.

Wetenschappelijke literatuur rondom werktransities en technologieadoptie bevestigt deze ontwikkeling. De verwachting is dat technologie taken vervangt, niet banen. Wat verandert is de taakmix binnen functies: eenvoudige, voorspelbare taken verdwijnen of verschuiven, terwijl creatieve, interpersoonlijke of strategische taken belangrijker worden. Tegelijkertijd laat het zien dat mensen die technologie weten te benutten als hefboom juist meer waarde genereren. Niet degene die concurreert met AI, maar degene die ermee samenwerkt, zal zich onderscheiden.

Dat vraagt om een andere houding ten opzichte van werk. Niet langer verdedigen wat er was, maar verkennen wat er kan ontstaan. De professional van de toekomst is niet degene die alles weet, maar degene die snel, kritisch en ethisch kan beoordelen wat gegenereerde informatie betekent in een specifieke context. Werk wordt daarmee relationeler. Het draait niet alleen om kennis, maar om vertrouwen, interpretatie en richting. Dat is moeilijker te automatiseren dan veel mensen denken.

Twijfels over je werk zijn in dit licht geen teken van zwakte, maar een signaal van scherpte. Wie zich afvraagt of zijn functie straks nog bestaat, stelt eigenlijk een veel interessantere vraag: welk deel van mijn werk is generiek, herhaalbaar en vervangbaar, en welk deel is uniek, waardevol en menselijk? Het zijn precies die vragen waar mijn AI Job Coach op inspeelt. Door mensen niet alleen te informeren over de stand van technologie, maar vooral te begeleiden in het nadenken over hun rol, hun toegevoegde waarde en hun groeirichting.

De AI Job Coach is geen loopbaanadviseur in traditionele zin. Het is een spiegel, een gids, een sparringpartner. Een systeem dat niet voorschrijft, maar bevraagt. En dat helpt onderscheiden tussen taken die verdwijnen, en die waar juist nieuwe kansen liggen. Door gesprekken te structureren, inzichten te ordenen en alternatieven zichtbaar te maken, wordt niet het werk zelf, maar het denken over werk opnieuw vormgegeven.

De toekomst van werk is daarmee niet technologisch, maar existentieel. Het draait om vragen als: waar voeg ik waarde toe? Wat wil ik betekenen? Hoe kan ik technologie inzetten om meer mens te worden in plaats van minder? Dat zijn vragen die geen model kan beantwoorden. Alleen jij. Maar het helpt als er iets of iemand is die ze met je durft te stellen.